Εκτύπωση

10 χρόνια Δάκρυ του Πεύκου

παλαιωμένη ρετσίνα κεχρή

Παλαιωμένη ρετσίνα; Ναι, αν είναι Κεχρή!

 

Ποιος περίμενε πως θα ερχόταν η στιγμή να μιλάμε για παλαιωμένες ρετσίνες (και να τις δοκιμάζουμε); Ποιος «τρελός» θα είχε την τόλμη να εκτεθεί απέναντι σε πολλές δεκάδες γευσιγνώστες και να προτάξει προς κριτική τις ρετσίνες του σε βάθος 10 χρόνων και να πετύχει το… ακατόρθωτο, τουλάχιστον όπως θεωρείτο έως τώρα; Τόσα δηλαδή χρόνια όσα λίγα ελληνικά λευκά (και πολλά ερυθρά) κρασιά αντέχουν; Μα μόνο κάποιος με όραμα και πίστη στη ρετσίνα και όχι, αυτός δεν είναι από τα Μεσόγεια, όπου αυτό το κρασί έχει συνυφανθεί ιστορικά. Είναι ο Στέλιος Κεχρής, από Θεσσαλονίκη και η οικογένειά του, από την οποία οι 3 κόρες του έχουν αναλάβει πόστα εντός οινοποιίας, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών μιας τέτοιας επιχείρησης. Οινοποιία που στηρίζεται στις ρετσίνες της και τις στηρίζει. Το «Κεχριμπάρι» και την περί ης ο λόγος, premium και διεθνώς πολυβραβευμένης ρετσίνας «Δάκρυ του πεύκου», που πρόσφατα άλλαξε και ντύσιμο, υιοθετώντας ένα ανάλογα premium και «κυριλέ» μπουκάλι-ετικέτα.

Η εν λόγω γευστική δοκιμή έγινε στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης στο εστιατόριο Βαρούλκο, με ονομασία «Από το στερεότυπο του χθες στο πρότυπο του αύριο. 10 χρόνια Δάκρυ του Πεύκου» στις 17/5/2016, στο Varoulko Seaside. Ο ιδιοκτήτης και σεφ Λευτέρη Λαζάρου είχε σχεδιάσει και μαγειρέψει ειδικό μενού για συνδυασμό με τις ρετσίνες της οινοποιίας Κεχρής, που δοκιμάστηκε μετά από τη γευστική δοκιμή – αποκάλυψη των κρασιών, η οποία προαναφέρθηκε. Την παρουσίασε ο πρώτος έλληνας MW, Κωνσταντίνος Λαζαράκης και δοκιμάστηκαν 11 εσοδείες «Δάκρυ του πεύκου», από του 2015 και πίσω. Φάνηκε λοιπόν πως η ποικιλία ασύρτικο, ημιορεινών αμπελώνων της Γουμένισσας, είναι ικανή και να στηρίξει την παλαίωση των κρασιών αυτών και να ταιριάξει με την ενδεδειγμένα χρησιμοποιημένη ρητίνη πεύκου, που με επιμέλεια και όπως εξηγήθηκε, με ιδιαίτερη φροντίδα και γνώση επιλέγεται για αυτόν το σκοπό από την οινοποιία Κεχρής. Άλλωστε, ο Στέλιος Κεχρής κάτι ξέρει από ρετσίνι, αφού και οι παιδικές ακόμα μνήμες του ρετσίνα μυρίζουν. Η σοφή χρήση του ρετσινιού στο κρασί, από ένα σημείο και έπειτα, βοηθάει στη συντήρησή του στο χρόνο και προσθέτει χαρακτήρα όχι μόνο όταν το κρασί είναι φρέσκο, αφού από πίσω του υπάρχει το θαυματουργό ασύρτικο, κάθε άλλο παρά τυχαία επιλογή της εν λόγω οινοποιίας.

Κατά τα άλλα, ο λόγος σύσσωμης της οικογένειας Κεχρή είναι συγκροτημένος, σαφής και όσο πρέπει ταπεινός, καταδεικνύοντας ένα καταστάλαγμα και μια συνέπεια, που είναι υπέροχο, συγκινητικό και απαραίτητο να υπάρχει σε κάθε οικογενειακή οινοποιία, τουλάχιστον.

Έτσι, ένα όραμα έγινε πραγματικότητα, ένα στοίχημα κερδήθηκε και η συνέχεια αναμένεται ακόμα πιο εντυπωσιακή, ώστε όχι μόνο να φύγει η ρετσινιά της ρετσίνας από το ελληνικό κρασί, αλλά αυτό το ιστορικό, παραδοσιακό και αποκλειστικά ελληνικό οινικό προϊόν να πάρει τη θέση που του αξίζει, πάντα με στήριγμα την υψηλή ποιότητα.

Αργύρης Καλλιανιώτης