...δίπλα στη θάλασσα

 

Πήγαμε στο Ark και διαπιστώσαμε πως όταν μια γενναία επένδυση συνδυάζεται με την εμπειρία ενός ομίλου όπως αυτός που ακούει στο όνομα Παπαθεοχάρη, σε συνεργασία με τους κατάλληλους ανθρώπους για την υλοποίηση των στόχων του, το αποτέλεσμα προδιαγράφεται εγγυημένο. Στην περίπτωση λοιπόν του Ark, του νέου ολοήμερου (και βραδινού) χώρου για καφέ, σνακ, φαγητό, αλλά και ποτό, που εδρεύει σε μια θρυλική τοποθεσία, αυτήν των Αστεριών της Γλυφάδας, την υπογραφή στην κουζίνα βάζει ο Γιάννης Μπαξεβάνης, σεφ με εξαιρετικά δείγματα γραφής εντός και εκτός Ελλάδας. Έτσι, όσον αφορά το φαγητό, στο Ark διατίθενται προσιτές γεύσεις με βάση τη θαλασσινή, κυρίως, μεσογειακή κουζίνα και πολλές κρητικές πινελιές, με το κατιτί παραπάνω, λόγω του ευφάνταστου αυτού σεφ. Το Ark, όμως, παρά τον εξαιρετικό αισθητικά σχεδιασμό του, με πολυτέλεια που πάει ενάντια στην κρίση, συνδυάζεται άψογα και με αρκετά προσιτές τιμές, στο μεγαλύτερο μέρος του καταλόγου του (τουλάχιστον σε συσχετισμό με το περιβάλλον, τόσο του χώρου, όσο και της θέσης του, δίπλα στη θάλασσα και σε κομμάτι «φιλέτο» της Αθηναϊκής Ριβιέρας). Έτσι, το αποτέλεσμα αποτελεί μία πραγματικά καλή πρόταση για πολύ κόσμο, τον οποίο το Ark μπορεί να φιλοξενήσει, αφού και το μέγεθός του το επιτρέπει, δίνοντας τη δυνατότητα βιώματος μιας αρκετά προσιτής ευζωίας.

Είδαμε, πράγματι, στο Ark πολύ κόσμο, τις δύο φορές που βρεθήκαμε εκεί, μία για καφέ και μία δοκιμάζοντας την κουζίνα του. Από τους κλασικούς κατοίκους ή επισκέπτες των νοτίων προαστίων, μέχρι διασημότητες, που δεν λείπουν από το χώρο, όλοι βιώνουν στο Ark μία εξαιρετικά καλόγουστη και κομψή πολυτέλεια, που ταυτόχρονα διατηρεί ανάλαφρο χαρακτήρα. Εδώ, η πολυτέλεια αυτή δεν σε βαραίνει, αντίθετα σε χαλαρώνει, αφού και αυτή ελαφραίνει με τον έξυπνο συνδυασμό διαφόρων ετερόκλητων στιλ, με ραχοκοκαλιά έναν αποικιακό χαρακτήρα διακόσμησης.
Το προσωπικό του Ark είναι καλά επιλεγμένο, ευγενικό και πρόθυμο, αν και κάπως «αροντάριστο», πράγμα λογικό, λόγω του νεαρού της ηλικίας του χώρου. Οι κατάλογοι είναι ευπρόσιτοι, κατανοητοί και επεξηγηματικοί, δίνοντας την ευκαιρία και για μικρές μερίδες, σε στιλ μεζέ. Μοναδική παρατονία οι υψηλές σχετικά τιμές των κρασιών, κάτι που δυστυχώς δεν ξεπεράστηκε ούτε στο concept του Ark, το οποίο εδώ ακολούθησε την τακτική των χώρων της αθηναϊκής παραλίας. Ωστόσο, η επιλογή των κρασιών είναι ευρεία και αρκετά επιτυχημένη.
Ανάλογα και η επιλογή της μουσικής, ζωντανής (πιάνο-φωνή) και μη, είναι πολύ επιτυχημένη, σύμφωνα με την ώρα, όπως και η έντασή της. Σε αυτό βοηθάει και η πολύ καλή ηχητική εγκατάσταση, κάτι που δεν υπάρχει παντού, που ακόμα και σε υψηλές εντάσεις λειτουργεί με ποιότητα που επιτρέπει την επικοινωνία των επισκεπτών του χώρου.

Γευτήκαμε στο Ark σημαντικό μέρος του μενού του, που διακατέχεται από την προσοδοφόρα «εμμονή» του Γιάννη Μπαξεβάνη με τα μυριστικά της ελληνικής και όχι μόνο, γης και γενικότερα τα αρώματα των πιάτων, αλλά και έξυπνους, αν και απλούς, γευστικούς συνδυασμούς. Όλα αυτά έγιναν αντιληπτά εξ αρχής, από το amuse bouche, κακαβιά με μους βλίτου, που ήταν φίνα σε υφή και αναζωογονητικά ξινουλή, με σοφής ποσότητας αρωματική ένταση, ό,τι πρέπει για αρχή. Η σαλάτα με ξύγαλο Κρήτης και παξιμάδι ήταν επίσης εκρηκτική από μυρωδιές. Το τηγανητό καλαμαράκι, που ακολούθησε, πάνω σε μελιτζανοσαλάτα, ανέδειξε έναν πολύ πετυχημένο γευστικό συνδυασμό, αν και θα το προτιμούσαμε λίγο καλύτερα τηγανισμένο (λιγότερο λαδερό και περισσότερο τραγανό). Απολαυστική ήταν, ωστόσο, η εξαιρετικά τηγανισμένη και άκρως γευστική κροκέτα μπακαλιάρου με σκορδαλιά με σαφράν και παντζάρι, ικανή να μαγέψει ακόμα και αυτούς που ορκίζονται εναντίον του σκόρδου, το οποίο βρισκόταν σε εξαιρετική ισορροπία στο πιάτο. Το δε ψητό σαρδελάκι φιλέτο έρχεται σε παράταξη σε πιατέλα, πάνω σε ένα ρουστίκ μεν, εξαιρετικό δε, κους-κους με κολοκυθάκι τουρσί, ένα επιτυχημένο συνδυασμό απλών υλικών, που μόνο έξυπνοι και δημιουργικοί σεφ, όπως ο Γιάννης Μπαξεβάνης, θα σκέφτονταν. Το ψιλό γαριδάκι που αγκαλιάζει μια γερή δόση καλής ταραμοσαλάτας, αν και πολύ καλά τηγανισμένο, δεν αποτέλεσε κάτι ξεχωριστό γευστικά, όπως και το γιουβετσάκι θαλασσινών, που ήταν κάπως ουδέτερο, αν και με πολύ επιτυχημένο al dente κριθαράκι. Το λεμονάτο φιλέτο από λαυράκι με αρωματικά χόρτα ήταν ωραίο, τόσο ως πρώτη ύλη, όσο και ως ψήσιμο, διατηρώντας τους χυμούς του και την καλή υφή του. Στο σύνολο όμως χανόταν κάπως ανάμεσα στα εντονότατα αρώματα του πιάτου. Το αντίθετο όμως συνέβη στο μοναδικό πιάτο με κρέας του μενού, κόντρα μοσχάρι με μυρωδικά. Το μοσχάρι ήταν εξαιρετικό και ως προς τη γεύση και ως προς την υφή, το ψήσιμο είχε μαεστρία και το σύνολο ήταν αρμονικό, με γευστική ένταση, όγκο και επιμελημένα ρουστίκ χαρακτήρα. Το δε επιδόρπιό ήταν αέρινο. Ένα αιθέριο μιλφέιγ με σάλτσα καραμέλας, που θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε με συννεφάκι που γεμίζει το στόμα με αισθησιακή γεύση.
Αξιοσημείωτη είναι, τέλος και η πολύ καλή ποιότητα του καφέ που σερβίρει το Ark, σε συνεργασία με την εταιρεία Taf, αλλά και αυτή των κοκτέιλ, με την υπογραφή του Τεό Σπυρόπουλου.

Αργύρης Καλλιανιώτης